Bestel Nu!

'Ik wou dat ik jou was' - Marcus Aurelius reflecteert op Veldhuis en Kemper

Het verlangen om iemand anders te zijn, is een oud en toch altijd actueel thema, nietwaar? Zelfs in mijn tijd waren er mensen die droomden van het ruilen van hun lot, van hun plaats in de kosmos. Maar laten we eens kijken naar deze hedendaagse versie van dat verlangen, bezongen door Kemper en Veldhuis, door de lens van een Stoïcijnse filosoof.

Allereerst, mijn vriend, het is duidelijk dat de sprekers in dit lied worstelen met hun eigen identiteit. De ene wil graag een keer de "geile man" zijn in plaats van altijd de betrouwbare schouder om op te leunen. De ander, die de "macho, de latino, de De Niro" is, verlangt ernaar om een keer de zachte, kwetsbare kant van zichzelf te tonen. Wat zij in feite verlangen, is vrijheid van de rollen waarin ze zichzelf hebben vastgezet.

Nu, als Stoïcijn, zou ik zeggen dat dit verlangen om iemand anders te zijn niets anders is dan een verlangen naar een ontsnapping uit hun eigen perceptie van hun leven. “Het is niet de dingen die ons verontrusten, maar de oordelen die wij over die dingen vellen,” zoals ik eens schreef. Deze mensen lijden niet omdat ze de schouder of de macho zijn, maar omdat ze geloven dat deze rollen hen beperken, hen tegenhouden van wat ze werkelijk zouden willen zijn.

Maar stel je eens voor, vriend, dat ze inderdaad voor een dag konden ruilen. Wat zouden ze ontdekken? Waarschijnlijk dat het leven van de ander net zo vol problemen en verantwoordelijkheden is als het hunne. De ene denkt dat hij liever de pinpas zou willen zijn in plaats van het wijnglas, de ander droomt ervan het bed te zijn in plaats van de sprei. Maar uiteindelijk zou elke dag hen weer terugbrengen naar de simpele waarheid: wie je bent, is niet iets wat je zomaar kunt ruilen of veranderen door een ander te zijn. Wat je kunt veranderen, is je perspectief op wie je bent.

Als ze zouden leren om tevreden te zijn met zichzelf, om hun eigen rol in het grote drama van het leven te omarmen, dan zouden ze die verlangens om te ruilen, om iemand anders te zijn, los kunnen laten. Dat is waar ware vrijheid ligt, mijn vriend: in het accepteren van je eigen natuur, in het leven volgens de deugden die bij jouw rol passen, en niet in het najagen van een fantasie over een ander leven.

Dus, laten we lachen om dit lied, maar ook iets leren: je kunt dromen van een ander leven, je kunt zelfs fantaseren over wat je zou doen als je Jim uit Idols was, maar aan het einde van de dag zul je altijd terugkeren naar jezelf. En dat is geen straf, maar een kans om te groeien, om te leren, en om, zoals wij Stoïcijnen zouden zeggen, te leven in overeenstemming met de natuur. Of je nu de schouder bent of de macho, het is niet wie je bent, maar hoe je ernaar kijkt, dat bepaalt je geluk.

En als het allemaal nog steeds te zwaar lijkt? Misschien is het tijd voor een goede lach, want soms is humor de beste remedie tegen het te serieus nemen van jezelf!

<Terug naar de andere artikelen