Bestel Nu!

'Als je wint [heb je vrienden]' - Marcus Aurelius reflecteert op Herman Brood

Het lied "Als je wint" van Herman Brood. Weer zo'n heerlijk stukje moderne filosofie verpakt in muziek. Laten we dit eens analyseren door de lens van de Stoïcijnse wijsheid, maar natuurlijk met een knipoog (zoals altijd).

Het personage kijkt vooruit, ziet niets. Dit klinkt als een man die blind vooruitgaat in het leven, zich niet bewust van de vergankelijke natuur van alles om hem heen. Ik zou zeggen: "Let op! Als je alleen maar op het einddoel focust, mis je de reis ernaartoe." Maar goed, hij fietst, en dat is op zich al een daad van vooruitgang, toch? Misschien niet de meest bewuste vorm van zelfbeheersing, maar hé, hij komt er wel!

Ze halen nooit meer in, hij denkt verdomd ik win. Hier zien we de vreugde van de overwinning. Maar wat betekent winnen echt in het grote kosmische plan? Het lijkt misschien een triomf, maar onthoud, elke overwinning is tijdelijk. Vandaag win je, morgen verlies je. En als je denkt dat winnen je vervulling zal brengen, dan heb je wellicht niet goed nagedacht over de natuur van het leven. Het universum heeft immers geen favoriete winnaar – alles is slechts stof in de wind.

Nooit meer alleen? De illusie dat overwinning ons gezelschap brengt! Natuurlijk, wanneer je wint, komen de vrienden in rijen dik, klaar om je schouderklopjes te geven en je naam te roepen. Maar laten we eerlijk zijn, ik (Marcus) zie dit als een gevaarlijke valkuil. De menigte die je toejuicht, is vaak dezelfde menigte die je verlaat zodra het tij keert. Ware vriendschap is niet afhankelijk van succes, maar van de deugdzaamheid van je karakter.

Miss Nederland en haar grote borsten. Hmm, interessant. Laten we zeggen dat dit een voorbeeld is van het oppervlakkige genot dat ons afleidt van het nastreven van deugd. Haar tranen? Die zijn het bewijs dat zelfs roem en schoonheid geen garantie zijn voor geluk. De Stoïcijnen zouden haar aanraden om haar innerlijke rust te vinden en niet te hechten aan de vluchtige status van Miss Nederland.

En dan, het refrein: "Als je wint, heb je vrienden. Rijen dik, echte vrienden. Als je wint, nooit meer eenzaam, zolang je wint." Hier ligt de kern van de stoïcijnse reflectie. Deze "vrienden" zijn slechts vluchtige schaduwen van echte menselijke verbinding. Ze komen en gaan met je succes, als herfstbladeren in de wind. Ware vriendschap en rust komen niet van externe gebeurtenissen, maar van binnenuit – van je karakter, je daden, en je vermogen om onafhankelijk te zijn van de grillen van het lot.

Dus, mijn vrienden, als je wint, geniet dan kort van je overwinning, maar laat je er niet door verblinden. Want zoals de Stoïcijnen altijd zeiden: wat vandaag glanst, kan morgen vervagen. Zoek je voldoening niet in de externe beloningen van het leven, maar in de rust die komt met het accepteren van alles zoals het is, win of verlies. En vergeet niet: de ware overwinning is innerlijke rust. En als de feestgangers je niet missen op hun feestje, dan weet je dat je de juiste keuzes maakt!

<Terug naar de andere artikelen