Bestel Nu!

'Harder dan ik hebben kan' - Marcus Aurelius reflecteert op Bløf

Laten we, zoals een goede Stoïcijn, dit lied van Bløf eens nader beschouwen, en kijken hoe we het door een filosofische lens kunnen bekijken.

Je begint met het beschrijven van de buien van je partner, die vlekken maken op je hagelwitte humeur. Nu, hier zie ik al een klassiek voorbeeld van externe factoren die jouw gemoedstoestand beïnvloeden. Maar weet je wat ik daarover zou zeggen? “De ziel wordt gekleurd door de kleur van haar gedachten.” Dus als je humeur wordt bevlekt, wie is dan de schilder? Niet de regen, mijn vriend, maar jijzelf! Je hebt je eigen penseel in handen, maar je laat die buien toch je canvas verpesten.

Je hebt je handen op haar heupen, maar je hoofd is bij de deur. Dit, mijn vriend, is een prachtige illustratie van wat wij Stoïcijnen ‘dissonantie’ zouden noemen—je lichaam is hier, maar je geest is ergens anders. Wat een verspilling van je energie! Focus, focus! Want wat is het nut van fysiek aanwezig zijn als je geest al half buiten de deur is? Dat is alsof je probeert druiven te persen zonder er sap uit te halen—een zinloze onderneming!

En dan dat regenen, harder dan je aankan, harder dan de grond aankan, harder dan je kunt drinken. Nou, ik moet zeggen, als er iets is wat wij Stoïcijnen begrijpen, dan is het de oncontroleerbare aard van externe gebeurtenissen—of het nu regen is, een boze partner, of een op hol geslagen Romeins leger. Je kunt die regen niet stoppen, hoe hard het ook mag vallen. Maar wat kun je wel doen? Je kunt leren accepteren dat het regent en ervoor zorgen dat je huis goed gebouwd is, zodat het water niet naar binnen sijpelt. Als je huis je niet meer beschermt, dan is het misschien tijd om de fundamenten te versterken in plaats van te klagen over het weer.

Je beschrijft de ogen van je partner als grijs en hun buien als te donker voor jouw hemelsblauwe humeur. Ach, daar is het weer, die focus op het externe! Maar stel je voor dat jij degene bent die de lucht blauw maakt of grijs, niet de ander. “Het geluk van je leven hangt af van de kwaliteit van je gedachten.” Misschien, als je stopt met het projecteren van je eigen onvrede op het weer of op de ogen van je partner, zie je dat er zelfs in grijze ogen een sprankje blauw kan zitten.

Dus, mijn vriend, wat kan ik zeggen? Het leven regent soms harder dan we aankunnen, dat is waar. Maar je hebt twee keuzes: je kunt proberen die regen te vermijden (veel geluk daarmee!), of je kunt leren dansen in de regen, omarmend wat je niet kunt veranderen, en je focus verleggen naar wat je wel kunt beïnvloeden—jouw reactie, jouw houding, jouw innerlijke wereld.

En als het nog steeds te veel is? Ach, misschien moet je dan gewoon een goede mantel aanschaffen, een die je beschermt tegen die stortbuien. Of, zoals wij Stoïcijnen zouden zeggen: leer te genieten van het geluid van de regen, want dat is vaak het enige dat je werkelijk kunt doen. En wie weet, misschien leer je zelfs van die grijze ogen te houden, regen of niet!

<Terug naar de andere artikelen